جاسوسی صنعتی یا اقتصادی یکی از روش های نوین جاسوسی برای ضربه زدن به اقتصاد و امنیت ملی یک کشور می باشد که در تاریخ و سیاست نقش مهمی دارد.
جاسوسی در حوزه صنعت به معنای جمع آوری و تحلیل اطلاعات محرمانه و حساس از افراد، مراکز، کارگاه ها، سالن های مخصوص تولید و تعمیر در حوزه ابر صنعت های کشورها، مانند صنعت نفت و پتروشیمی، صنایع فولاد، خودروسازی و صنایع الکترونیک به منظور به دست آوردن مزیت رقابتی، امنیتی، سیاسی، اقتصادی و … است.
این اطلاعات می تواند شامل ارزشهای معنوی و یا اقتصادی باشد و یا مربوط به راهبردهای بازاریابی، مانند: سیاست قیمت گذاری، اسرار مشتری و آمارها به همراه اسرار تجاری شود.
جاسوسی صنعتی و با تربیت هدفمند نفرات می تواند در حوزه فعالیت اقتصادی به یک صنعت، ایده و یا امنیت ملی یک کشور ضربات بزرگی وارد نماید.
مهمترین ملاک یک جاسوسی صنعتی جمع آوری و انتقال اطلاعات محرمانه و حساس در حوزه های مختلف از جمله خودروسازی به کشورها و یا شرکای تجاری آن به منظور ضربه زدن و پیش برد اهداف خصمانه خود، حتی تهدیدی برای امنیت ملی یک کشور خواهد بود.
در حوزه مطالعات امنیت، جاسوسی صنعتی از جمله اقدامات هوشمندانه و جدید در حوزه ضد جاسوسی می باشد که باعث تغییرات در حوزه های سیاسی و حتی معیشتی مردم آن کشور خواهد شد. از مهم ترین اقدامات در حوزه جاسوسی صنعتی می توان به صنعت خودروسازی در داخل ایران اشاره نمود.
به طور عمده جاسوسی صنعتی به دو شیوه صورت می پذیرد: اول حضور نفرات جهت تخلیه اطلاعات مورد نیاز، دوم استفاده از نفرات داخل سازمان ها و داخل همان کشور به عنوان هدایت کننده و یا رابط.
در حوزه امنیت اقتصادی مهمترین شیوه برخورد با جاسوسی صنعتی پیشگیری، شناخت، افزایش آگاهی و حفظ محرمانگی اسناد و مدارک مربوطه می باشد.